1989: έτος πολιτικών αναταράξεων στην Κεντρική Ευρώπη και όχι μόνο
εξαντλώντας την 30ήμερη επιτρεπτή παραμονή μου και ζώντας από κοντά τις ραγδαίες εξελίξεις στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Η Ουγγαρία είχε μπει σε μεταβατική περίοδο, τυπικά ήταν λαϊκή δημοκρατία, αλλά, μόλις περνούσες τα σύνορα και τον τυπικό έλεγχο, βρισκόσουν σε δυτικό κράτος. Το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα στην ουγγροαυστριακή μεθόριο είχε απομακρυνθεί από τις αρχές Μαϊου. Οι συζητήσεις μεταξύ των γυμνών παραθεριστών έδιναν και έπαιρναν. Στις 20 Αυγούστου, εθνική εορτή, εμφανίστηκε η σημαία χωρίς το αστέρι, προκαλώντας εύλογο προβληματισμό στους νομοταγείς πολίτες.
Κατά τη διάρκεια της ανάδειξης της «Miss Natura 1989», μέλος της κριτικής επιτροπής ήμουν κι εγώ, αρκετοί θεατές άκουγαν τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις από το ραδιόφωνο. Ολόκληρες οικογένειες Ανατολικογερμανών διέφευγαν στη Δύση! Ταραχές ξέσπασαν και στη γειτονική Τσεχοσλοβακία.
Η Κ. είχε αναλάβει να κανονίσει συνάντηση με τον υπεύθυνο αξιωματούχο του πολιτιστικού κέντρου της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη Βουδαπέστη. Ένα πρωινό – δε θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία- επισκεφθήκαμε τα γραφεία του πολιτιστικού και ενημερωτικού κέντρου, με σκοπό να ενημερωθούμε από υπεύθυνα χείλη για την επίσημη θέση της ΛΔΓ στον οργανωμένο γυμνισμό και να κανονίσουμε το ταξίδι μας εκεί. Νεαρό ζευγάρι με φιλοδοξίες είχαμε επιλέξει τη χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού για τις επόμενες διακοπές μας!
Όταν φθάσαμε στο Κέντρο που στεγάζοταν σε ισόγειο κτήριο, μάς οδήγησαν στην αριστερή διπλανή αίθουσα με το μεγάλο παραλληλόγραμμο τραπέζι και ελάχιστο διάκοσμο. Ένας εύσωμος κύριος συστήθηκε ως ο επικεφαλής του κέντρου. Κάθισε αριστερά, εγώ δεξιά και η Κ. ακριβώς απέναντι. Η διάταξη δεν ήταν τυχαία, ώστε οι επιτηρητές – δύο ακόμη άτομα μεταξύ των οποίων και μια γυναίκα διερμηνέας- να ελέγχουν τα πάντα. Βέβαια, ούτε συζήτηση για μαγνητόφωνο και γραπτές σημειώσεις. Υποβάλαμε ερωτήσεις στα Αγγλικά, αυτές μεταφράζονταν στα Γερμανικά – ουσιαστικά περνούσαν από λογοκρισία – και οι απαντήσεις στα Αγγλικά ήταν αυτές που έπρεπε να δίνονται. Στην αρχή ευγενικά αρνήθηκαν την ύπαρξη οργανωμένων κατασκηνωτικών χώρων στην ενδοχώρα, αλλ’, όταν παρουσίασα δικό τους εγκεκριμένο χάρτη έκδοσης 1988, αναγκαστικά έκαναν στροφή. Φεύγοντας, αφήσαμε αντίτυπο του πρώτου τεύχους του περιοδικού «Napóra/Zegar Słoneczny» (Ηλιοτρόπιο) που διευθύναμε με την Κ.
Ύστερα από 29 χρόνια, επανεκτιμώντας τη συνάντηση, δεν αποκλείω το πολιτιστικό κέντρο να ήταν ένα ακόμη καμουφλαρισμένο γραφείο της κρατικής ασφάλειας (Stasi), με σκοπό την παρακολούθηση διαφωνούντων πολιτών της ΛΔΓ!
