Ερωτική ιστορία εποχής: Από τη Βιντομπόνα στο Ακουίνκουμ - Μέρος ΣΤ'

Η 23χρονη Σερβίλια και η 20χρονη αδελφή της, Κορνηλία – είχαν εκλατινίσει τα ονόματά τους– φορώντας ότι ζεστά ρούχα είχαν βρει, ακολουθούν το όνειρό τους. Απογοητευμένες από τη ζωή τους στον καταυλισμό των πολεμοχαρών Σαρματών, τα δύο πανέμορφα κορίτσια με τα ξανθιά μαλλιά, τα εκφραστικά μάτια, τα σμιλεμένα στήθια και το αποτριχωμένο αιδοίο – η Σερβίλια είχε αντικαταστήσει το εφήβαιο με δύο τόξα και η Κορνηλία με τριαντάφυλλα – προχωρούν αργά στο παγωμένο έδαφος. Στόχος τους να προσεγγίσουν το Ακουίνκουμ μέχρι το Σαββατο και να γευτούν την έκλυτη ζωή!

«Ψυχούλα μου», η Σερβίλια κρατούσε το χέρι της αδελφής της «είμαστε αγάμητες τόσες μέρες γιατί οι δικοί μας δεν μπορούσαν να βρουν τις σπηλιές μας». Η Κορνηλία απάντησε ότι την Τρίτη βράδυ τη στρίμωξαν δύο μεθυσμένοι άνδρες, την έγδυσαν, αλλά σταμάτησαν απότομα μόλις αντίκρισαν τα τριαντάφυλλα στην είσοδο της σπηλιάς μου. Αναρωτιόντουσαν τι είδους λουλούδια ήταν αυτά. Ξεβράκωτη, τους ρώτησα αν θα με πηδήξουν. Μύριζαν κρασίλα και ήταν απεριποίητοι. Τελικά αποχώρησαν αμίλητοι. Τέτοιο ωραίο μουνάκι το άφησαν απότιστο!
Η Σερβίλια ξεκαρδίστηκε. «Αυτοί δεν ξέρουν να πηδούν, άσε που έρχονται μόνιμα μεθυσμένοι, λογικό είναι να μη βρίσκουν τα ανοίγματα. Με την ευκαιρία, γλυκιά μου, λατρεύω τις ρωγούλες σου». «Μη μου λες τέτοια και με καυλώνεις». «Θέλω να τις γλείψω». Η Κορνηλία άνοιξε το πανωφόρι της και άφησε τη Σερβίλια να τις αγγίξει. Μετά αντάλλαξαν γλωσσόφιλα, τα δάχτυλα μπήκαν στις σπηλιές και κάπου εκεί σταμάτησαν. «Έχουμε καιρό να πηδηχτούμε και να πηδήξουμε στην πόλη, τώρα ας συγκεντρωθούμε στην πορεία μας».

Καθώς έπεφτε το βράδυ, εξαντλημένες και πεινασμένες, έφτασαν στο προχωρημένο φυλάκιο της δεύτερης λεγεώνας. Οι φύλακες έσπευσαν να τις βοηθήσουν. Τις έβαλαν να καθίσουν κοντά στη φωτιά, πρόσφεραν χυλό και περίμεναν διαταγές. Η Σερβίλια έδειξε ένα σημείωμα με το όνομα του Λεύκιου Αιμίλιου. Ο επικεφαλής της φρουράς εξήγησε ότι θα πήγαιναν στην πόλη με τη βοϊδάμαξα. Τα κορίτσια ευχαρίστησαν για την άψογη συμπεριφορά, ανέβηκαν στην καρότσα και ξεκίνησαν χαράματα Παρασκευής με το μοναδικό μεταφορικό μέσο, σκεπάστηκαν και αποκοιμήθηκαν.
Η Σερβίλια γνώριζε καλά Λατινικά, λιγότερα η Κορνηλία. Η βοϊδάμαξα εκινείτο αργά μέσα σε συνεχή χιονόπτωση. Ξεχώριζε ο αετός,  το έμβλημα της αυτοκρατορίας, στην κορυφή της άμαξας.

Κατά τις 4 το πρωί η βοϊδάμαξα σταμάτησε έξω από μια πολυτελή βίλα κοντά στο κεντρικό προγυμναστήριο. Ο συνοδός φρουρός ειδοποίησε τον φύλακα ότι είχαν έρθει δύο γυναίκες για τον υποδιοικητή. Άναψαν τους πυρσούς. Όλο το προσωπικό εμφανίστηκε στην είσοδο να προϋπαντήσει τις ξανθιές θεές.
Τα κορίτσια, έκπληκτα από την υποδοχή, έκαναν βαθιά υπόκλιση τόσο στον Λεύκιο Αιμίλιο όσο και στη Φλαβία Ιουστίνα, που τις σήκωσε, τις αγκάλιασε και φίλησε σταυρωτά. «Καλώς ήλθατε στην πόλη της ηδονής»! Η Σερβίλια τότε συνειδητοποίησε το μεγαλείο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η Ντρουσίλα και η Λιβία παρέλαβαν την Κορνηλία και την οδήγησαν στον γυναικωνίτη, ετοίμασαν ζεστό μπάνιο με αρωματικά έλαια και άρχισαν τις εντριβές στο γυμνό και προκλητικό σώμα της Σαρμάτισσας. Η καυλωμένη ψυχούλα ανταπέδωσε τις ερωτικές φιλοφονήσεις. Σχηματίστηκε τριάδα με την Ντρουσίλα να εξερευνά τα τριαντάφυλλα της Κορνηλίας και τη Λιβία να ανταλλάσσει γλωσσόφιλα μαζί της.
Η Σερβίλια, αφού απόλαυσε το ζεστό μπάνιο, κατέληξε στο ανάκλιντρο με τη Φλαβία Ιουστίνα. Η μια δε χόρταινε την άλλη.
«Τι ωραίο μουνάκι έχεις, γλυκιά μου;» απευθύνθηκε στη Σερβίλια. «Και το δικό σου δεν πάει πίσω», απάντησε εκείνη. Αποκοιμήθηκαν αγκαλιά, αφού ολοκλήρωσαν ταυτόχρονα και τα υγρά τους μούσκεψαν τα κλινοσκεπάσματα. Ο Λεύκιος Αιμίλιος τις σκέπασε. «Να σου κάνω στοματικό, αγάπη μου;» Δεν αρνήθηκε. Τελείωσε στο πρόσωπο και των δύο, ενώ η Φλαβία πήρε τις βιταμίνες της. Εκείνος ήθελε να πηδήξει τη Σερβίλια, αρκέστηκε να τη δαχτυλώσει για το καλωσόρισμα!  Αμοιβαία έλξη μεταξύ της πανύψηλης Σαρμάτισσας και του υποδιοικητή μόλις ξεκινησε.