Οι ευρηματικοί παραγωγοί αδελφοί Ganz γνώριζαν προκαταβολικά ότι τέτοιου είδους ταινία θα τύχει ψυχρής υποδοχής από τους συντηρητικούς κινηματογραφόφιλους και τους κριτικούς – εδώ εμφανίζονται διχασμένοι – για τη γλώσσα και τις πολλές σκηνές ερωτικού πάθους των ζευγαριών. Όμως τόλμησαν να παρουσιάσουν την αμερικανική εκδοχή του swinging ωμά και προκλητικά για δύο ζευγάρια και μια τριάδα. Απογυμνωμένο το swinging από τις διαχρονικές αξίες του, από τη συντροφικότητα και τον αμοιβαίο σεβασμό στις επιθυμίες των παικτών, παύει να είναι λειτουργικό.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι και οι τέσσερις γυναίκες συμμετέχουν στις ερωτικές συναντήσεις μάλλον απρόθυμα για να επιτηρούν τους σκληροπυρηνικούς συζύγους/συντρόφους τους. Καμια δεν ορθώνει το ανάστημά της και δεν εναντιώνεται στην πίεση που ασκείται απ’ αυτούς. Η ανδροκεντρική πλευρά σε πλήρη ανάπτυξη.

Η μόνη ειλικρινής, κατά την άποψή μας, είναι η Shannon που ομολογεί δημόσια στο υδρομασάζ ότι θέλει να γ@μ@σει τον άνδρα της και δικαιολογημένα, γιατί αυτός αποσύρεται σε γειτονικό χώρο να «παίξει» με άλλη γυναίκα, όταν νωρίτερα όλοι παραδέχονταν ότι τα ζευγάρια έπρεπε να παίζουν στον ίδιο χώρο. Ένας κριτικός απομόνωσε τη φράση της, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις.

Η πιο κατασταλαγμένη Theresa ανησυχεί για το μέλλον της και καταφεύγει σε προσθετική στήθους, ώστε να είναι επιθυμητή από τους ερωτικούς συντρόφους της. Όμως κι αυτή πιέζεται από τον σύζυγό της, James, «να φουσκώσει» περισσότερο το στήθος της.

Συμπερασματικά, μια ταινία που μάλλον έβλαψε τον χώρο, στοχεύοντας στην ωμή σεξουαλική ικανοποίηση των παικτών. Παρά τις περιστασιακές σκηνές σκληρού ερωτικού παιχνιδιού, ιδίως στο swing club «Ace of Hearts» στο Portland της πολιτείας Oregon με ομαδογαμία και παρατηρητές, η απαξίωση του καλύτερου ερωτικού παιχνιδιού του κόσμου είναι εμφανής.

[Κατηγορία: ντοκιμαντέρ, δράμα - Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ - Διευθυντές παραγωγής και σκηνοθέτες: Joe and Harry Gantz - Διάρκεια: 105min - Πρώτη προβολή: San Francisco, 22/2/2002]